Titicacameer
Door: Fons
Blijf op de hoogte en volg Fons
14 Februari 2014 | Peru, Puno
Ik heb de stoute schoenen aangetrokken. Afgelopen woensdag ben ik in de bus gestapt voor een 3-daagse trip naar Puno gelegen aan het Titicacameer. Voor mij had het wel iets om de weg zelf uit te stippelen. Daarbij komt, dat het veel goedkoper is dan via een reisbureau.
Het is heel spannend maar als uitdaging wel aantrekkelijk. Daarbij speelt mijn onbekendheid met Spaans ook een rol. Engels is in de toeristenindustrie nog slecht ontwikkeld. Zo dacht ik slim te zijn en hotel America in Puno te reserveren. Mooi geen Engels/Amerikaans. Het leuke is, dat het contact toch tot stand komt met een paar woordjes Spaans, Engels en niet te vergeten Hollands (Amsterdam, Ajax, Kruijff).
Het Titicacameer is het hoogst gelegen bevaarbare meer in de wereld. Het ligt op 3800m en ongeveer 100m diep. In het meer liggen drijvende eilanden, die uit riet bestaan. Al van ouds zijn deze eilanden door indianen bewoond. In het verleden kwamen de bewoners niet op het vaste land. En ik heb me laten vertellen, dat dat voor sommige eilanden nog het geval is. Nu leven de bewoners van de toeristen, die massaal vanuit Puno met de boot worden overgebracht. Er worden zelfs eilanden bijgebouwd om aan de grote vraag te voldoen.
Het is heel bijzonder op het riet te lopen en te constateren, dat je niet wegzakt en de mensen daar in gemeenschap leven.
Het was de moeite waard, maar daarvoor heb ik 2 dagen moeten reizen. De dubbeldeks autobus deed er bijna 8 uur over. Het was een brok power en heel comfortabel. De afstand is overigens niet zo groot. De infrastructuur op sommige plaatsen ronduit slecht. De bus moest door diepe plassen onverharde weg (d.i. een autobaan!) stapvoets rijden. Met zo'n hoge bus best link. Toch voelde ik me heel veilig. Ook hoog in de bergen, waar we een pas op zeker 4500m passeerden. Ik heb alle respect voor de bekwaamheid van de chauffeur.
Weer “thuis” aangekomen in Cuzco heb ik mijn 3-daagse baard afgeschoren en ga nu met Harry en Jenny aan de koffie.
Het is heel spannend maar als uitdaging wel aantrekkelijk. Daarbij speelt mijn onbekendheid met Spaans ook een rol. Engels is in de toeristenindustrie nog slecht ontwikkeld. Zo dacht ik slim te zijn en hotel America in Puno te reserveren. Mooi geen Engels/Amerikaans. Het leuke is, dat het contact toch tot stand komt met een paar woordjes Spaans, Engels en niet te vergeten Hollands (Amsterdam, Ajax, Kruijff).
Het Titicacameer is het hoogst gelegen bevaarbare meer in de wereld. Het ligt op 3800m en ongeveer 100m diep. In het meer liggen drijvende eilanden, die uit riet bestaan. Al van ouds zijn deze eilanden door indianen bewoond. In het verleden kwamen de bewoners niet op het vaste land. En ik heb me laten vertellen, dat dat voor sommige eilanden nog het geval is. Nu leven de bewoners van de toeristen, die massaal vanuit Puno met de boot worden overgebracht. Er worden zelfs eilanden bijgebouwd om aan de grote vraag te voldoen.
Het is heel bijzonder op het riet te lopen en te constateren, dat je niet wegzakt en de mensen daar in gemeenschap leven.
Het was de moeite waard, maar daarvoor heb ik 2 dagen moeten reizen. De dubbeldeks autobus deed er bijna 8 uur over. Het was een brok power en heel comfortabel. De afstand is overigens niet zo groot. De infrastructuur op sommige plaatsen ronduit slecht. De bus moest door diepe plassen onverharde weg (d.i. een autobaan!) stapvoets rijden. Met zo'n hoge bus best link. Toch voelde ik me heel veilig. Ook hoog in de bergen, waar we een pas op zeker 4500m passeerden. Ik heb alle respect voor de bekwaamheid van de chauffeur.
Weer “thuis” aangekomen in Cuzco heb ik mijn 3-daagse baard afgeschoren en ga nu met Harry en Jenny aan de koffie.
-
15 Februari 2014 - 09:54
Laura:
Hoi Pap,
WAUW! wat gaaf! En die baard mag je ook laten staan hoor! Is helemaal in ;-).
Hier is het stormachtig weer. Zo maar eens lekker de markt over. Gisteren nog stoer verteld aan mijn vriendinnen dat míjn pappa afgereisd is naar Peru!
Hartelijke groetjes aan Harry. Liefs Laura -
15 Februari 2014 - 11:23
Marja,:
Fons, ik sta van je te kijken !, wat een avonturier ben je zeg !
Ik moet er niet aan denken, met m'n hoogtevrees .
maar ik merk dat je er volop van geniet.
-
15 Februari 2014 - 17:34
Geertjan Witvliet:
prachtig verslag Fons. Dat meer zal wel geweldig geweest zijn. Klasse dat je het allemaal opschrijft. Groet Geerrtjan -
15 Februari 2014 - 20:51
Herman:
Wie reist heeft veel te vertellen! En goed dat je tegen die hoogte kan! Lijkt me naast de uitdaging ook een enorme voldoening dat je zo'n tip gemaakt hebt.
Veel plezier samen daar nog!
Hug Herman -
19 Februari 2014 - 22:59
Diana:
Geweldig dat we je avonturen in Peru gelijk kunnen volgen. Geniet ervan! Liefs, Diana
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
